فرهنگ لغات نيشابوري

الف

اتش /atash/: آتش

اتش برق /at‚šbarq/: رعد و برق؛ آذرخش

اتش گاو /at‚š-găw/: میله‌ ای طویل و نسبتا قطور كه برای به هم زدن مواد آتش‌زای داخل تنور یا كوره (مانند هیزم) و برافروخته‌تر كردن آتش استفاده می‌شود.

اِ تیم /e-tim/: ای وای! (گویه ای برای بیان تعجب)

±      اتینا /ataynă/: بیهوده

±      اجّاش /ajjăš/: هرگز

±      اجیر /ajir/: بیدار؛ سرزنده؛ سرحال

±   اُ جور كی باد میه و شخه مجمبه /o jur ki băd miya-vo šaxa mojonba/: به این صورت كه باد می‌آید و شاخه می‌جنبد ...؛ اوضاع و شرایط حاكی بر این است كه ...

±      اخاد /axăd/: همراه؛ با

±      اختلاط كیدن /axt‚lăt kidan/: صحبت كردن؛ گفتگو كردن؛ با هم حرف زدن

±      اخكوك /axkŏk/: چغاله‌ ی زردآلو

±      ارا كیدن /ară kidan/: آرایش كردن؛ آراستن

±      ارده /ar‚da/: {عرده /ar‚da/}: لاستیك خودرو؛ تایر خودرو

±      ارّه /arra/؛ /orra/: زن وقیح و دریده

±      ارونجه /arunja/؛ /runjaă/: یونجه

±      ازا /eză/: ماده‌ی اشتعال زای روی جعبه‌ی كبریت

±      از پوشتی /az pušti/: پشتیبانی؛ حمایت؛ طرف‌داری

±      از دستی /az d‚sti/: عمدا؛ به عمد

±      از رد /az rad/: دنبالِ؛ پشت سرِ

±      از سر وا كیدن /az sar wă kidan/: كار را به پایان رساندن؛ پذیرایی مناسب را به جا آوردن

±      از سر كول افتین /az s‚r kavl aftiyan/: از تدبیر كاری افتادن؛ از  كاری یا چیزی غافل شدن

±      از كلّی صحب /az k‚llay sŏh‚b/: از سر صبح؛ از ابتدای صبح

±      از گلو هم بدر رفتن /az g‚lu ham b‚dar roftan/: با هم كنار آمدن؛ مصالحه كردن

±      استاق /astăq/: گوسفند نازا

±      استقو /ast‚qo/: استخوان

±      اشكاف /eškăf/: كمد دیواری

±      اشكینه آوجیج /aškina-ăwjij/: نوعی غذا (اشكنه)

±      اغوش /aquš/: 1. آغوش. 2. یك دسته گندم یا هر گیاه و محصول در